Dag lezers van onze blog
Eventjes ter informatie. Wie kent Marc De Bel niet? Ik veronderstel dat iedereen Marc De Bel uit zijn eigen kindertijd kent. Wie kent de Boeboeks niet? Zijn fantasierijke wezentjes die ons op een subtiele manier aantonen dat we verkeerd bezig zijn.
Het boek 'De gele gifsmurrie' zorgt voor een nasmaak. Eens je het boek hebt
gelezen, ontdek je dat we moeten opletten met het milieu. Niet alleen heeft het
milieu nare gevolgen voor ons, maar ook voor de dieren. De boeboeks tonen de
gevolgen van ons sluikstorten. Het is een originele manier om duidelijk te
maken aan de leerlingen dat we moeten werken aan het milieu.
Wie heeft er nog nooit een papiertje, een kauwgom of ander
afval op de grond gegooid? Beseffen jullie hoe lang het duurt eens het afval
verteerd is? Het is belangrijk dat wij, leerkrachten, duidelijk maken wat goed
en fout is. Als de leerlingen het op school niet leren, waar leren ze het dan
wel?
In het verhaal krijg je ook nog te maken met belangrijke punten die in de realiteit ook belangrijk zijn. Hiermee bedoel ik ‘samenwerken’. ”Samen staan we sterk”, klinkt jullie bekend
in de oren? Het verhaal heeft ook enkele zaken waar ik niet helemaal akkoord
mee ben. Op het einde van het verhaal nemen de dieren wraak, om het zo kort te
zeggen. Dit is geen mooi voorbeeld voor kinderen. Ze moeten leren dat wraak
nemen niet goed is en dat ze moeten praten. Alhoewel dit bij dieren niet echt
mogelijk is.
De eerste en de laatste hoofdstukken zijn belangrijk. Daarin
vind je het probleem en de oplossing. De tekeningen die er bij staan zorgen ook
voor een leuke verhaallijn. Het boek is heel leuk om te geven als je les rond
‘milieu’ zou gaan. In een MOS-klas zou het zeker ook zijn vruchten afwerpen.
Groetjes
Juf Loes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten